Çok ağladım olm

Bugünlerde bir Erciyes Tırmanışı vardı dağcıların toplu katıldığı bir organizasyondu. Ben de sonradan gidenlerin fotoğraflarından öğrendim..
2002 yılında hayata veda eden Cem in Zonguldak taki evindeyim. Telefon çalıyor. Açıyorum. Bir ses Erciyes faaliyetini anlatıyor. Uzun uzun anlatıyor. Sen misin değil misin anlayamıyorum. Olm sen misin diye soracam soramıyorum. Öyle güzel anlatıyorsun, öyle güzel enişte diyorsun ki gözümden yaşlar sel gibi akıyor. Seni dinlemeye devam ediyorum. En sonunda  anlatanın sen olduğuna emin oluyorum. Sadece sen konuşuyorsun ben hem ağlıyor hem dinliyorum. Sonra Erkin'lerin evde Erkin le oturmuş bir şeyler anlatıyoruz. O da tozlu rafları siliyor uzun zamandır yokmuş evde., Erkin in bir arkadaşı geliyor. Sana ait küçük bir çanta bırakıyor elime. Erkin e bakıyoırum; "Olm bu ne şimdi ?? diyorum. Anıl ın işte diyor." Az evvel konuştum telefonda , bu çanta onunsa yani o konuşma gerçek değildi, değildi o zaman di mi?" diyorum. "Öyle olsa deli olmuş olurdun değil mi ? " diyor Erkin.  Dışarı çıkıyorum çantayı getiren kız yanımdan geçiyor. Tanıyor muyum diye bakıyorum;  hayır. Tanımıyorum geçip gidiyor. Dışarıda açık havada tüm bunlar düş müydü gerçek miydi diye düşüne düşüne yürüyorum.