Usulca, yavaşça, sessiz sedasız hayatlarımızdan çıkıp gidiyorsun olm. Her dakika aklımdayken, her dakika yok oluşuna hayret ederken artık saat başı aklımdasın. İlerleyen zamanlarda, önce gün içinde bir kez, sonra haftada bir , ayda bir ve ara sıra aklıma geleceksin evladım. Babamı da böyle unuttum ben, annemi de böyle unutuyorum.
Bugün Dikmen’e gittik. Hani o siste salakça bi kavis çizip terse çıkmıştık ya, hava da açıktı onun nasıl olabildiğini çözmeye çalıştım, yine işin içinden çıkamadım.İmkansızı başarmışız. Dönüşte Tuncay’ın Dikmen de çektiği bir video beni karşıladı eskilerden. Mutlu oldum , mutsuz oldum bi acayip oldum olm.
Güzel adamdın be ibrikçim .Umarım dediğimi dikkate alıp söylemişsindir kalbinden en azından…
Edit: Sabah rüyam aklımda; gelmişsin, kaldırımın kenarına oturmuş konuşuyoruz:
-Nerdesin olm kaç aydır?
- Geldim işte eniştee
- Olm nasıl yaşadın lan orda ne yedin ne içtin?
- Suyla karışınca makarna gibi olan şunlardan yedim, biraz da toprak ..
- Lan yazıyom facebook tan “Geldi” diye.
- Yarın malzeme almaya gidelim enişte
-Gidelim
-Olm bana bak saçlarda beyazlar var lan
- Senin saç kalmamış enişteee
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder